Van loslaten naar 'toelaten'
Innerlijk groeien door toe te laten, te onderzoeken en het overbodige loslaten
Ik kom net terug van mijn wandeling met onze hond Liv. Het is herfst, een van mijn favoriete tijden van het jaar. Ik ben een echt ‘herfstkind’ zoals mijn moeder vaak gezegd heeft. En ja, dat klopt zeker. Herfst, de tijd van loslaten. En over hoe los te laten geeft de natuur een prachtig voorbeeld.
Alleen laten vallen wat niet meer nodig is
Ja, de herfst, ik hou ervan. De manier waarop bomen de meest prachtige kleuren laten zien. Elke boom afzonderlijk is mooi en samen vormen ze ook weer een prachtig plaatje. Ik maak ook elk jaar weer foto’s van de mooie rode en gele blaadjes en ik vind het altijd weer te kort duren, ik zou veel langer willen genieten van die prachtige kleuren. Maar ik weet natuurlijk, en Jochem Meyer zei het ook al zo mooi: “de natuur bepaalt zelf het tempo”. En dus doet de natuur wat het moet doen in de herfst: loslaten. Het is nodig, want als je teveel vasthoudt, dan is het lastiger om stormen te doorstaan en de winter door te komen. Dan val je om.
Voordat bomen hun blaadjes laten vallen halen ze eerst de voedingstoffen eruit, zodat ze niet uitdrogen in de winter. Ze laten dus alleen vallen wat ze niet meer nodig hebben en voor de rest keren ze naar binnen tijdens de winter. Het lijkt alsof er dan niets gebeurt. Maar, daar in de stilte wordt alles weer klaargemaakt voor de volgende lente en zomer, waarin de boom weer een stukje verder groeit en nog meer blaadjes kan laten zien. Een geweldig voorbeeld om te volgen vind ik. En het dekt voor mij ook zoveel meer de lading dan puur en alleen loslaten.
Groeien is meer dan alleen loslaten
Loslaten, het is een term die je veel hoort. Maar voor mij gaat groeien verder dan loslaten. Het gaat in eerste instantie juist om ‘toelaten’, om onderzoeken, voelen en kijken wat er is, wat er in je leeft en wat daaronder zit. Bewust worden van wat er was, kijken naar wat het met je gedaan heeft, kijken wat er nu is en opnemen van wat je geleerd hebt. Integreren dus. En ja, daar hoort zeker een stukje loslaten bij van wat je niet meer dient. Maar dat kan voor mij eigenlijk alleen pas écht als je alle ‘voedingstoffen’ hebt onderzocht. Anders laat je alles wegvloeien, zonder dat je de ervaring en wat het je gebracht heeft in je opneemt. Dat zou zonde zijn én dan blijven dezelfde lessen zich aandienen, omdat je de ‘schatten’ niet ziet die deze ervaringen met zich meebrengen. Omdat je er niet van leert, het niet integreert en er niet van groeit.
Ik geloof niet dat loslaten altijd nodig is, soms is 'laten' al genoeg.
Daarbij geloof ik er ook in dat loslaten niet altijd nodig is, soms is ‘laten’ al genoeg. Want alles maar steeds helemaal loslaten kan toch eigenlijk niet? Het zijn ervaringen die je gebracht hebben naar hoe je nu bent. En de constante focus op ‘laat maar los’ is dat niet juist ook weer een vorm van het er niet mogen zijn? Onderdrukken en niet zien, maar dan op een andere manier.
Hoge en minder hoge bomen
Ik zag vanmorgen ook dat alle bomen die in een rij voor ons huis staan hun blad al verloren hadden. Behalve 1 boom. Die boom was dit jaar flink gesnoeid en was dus een stuk minder hoog. Hij zat nog helemaal in het blad. Bijzonder gezicht vond ik en ook zo beeldend. Waarom laten die hogere bomen hun blad nu al allemaal vallen en heeft die minder hoge boom nog alle blad vroeg ik mij af? Ik ben geen boomexpert, maar er gingen meerdere mogelijke antwoorden door mij heen. Zouden de hoge bomen hun blad eerder laten vallen, omdat hogere bomen nu eenmaal meer wind vangen? Dus om voorbereid te zijn op Herfststormen? Of zou de minder hoge boom nog al zijn blad hebben, omdat hij lekker gesnoeid is, minder ‘slechte’ takken heeft en minder ver hoeft te reiken om alle blaadjes vocht te brengen, waardoor ze minder snel afvallen? Of begint de hogere boom gewoon eerder, omdat hij het vocht over een grotere afstand moet terugtrekken? Wat het ook is, ik vond het bijzonder om te zien en het zette mij aan het denken.
Het is natuurlijk fijn om groot te zijn, maar dat heeft soms wel tot consequentie dat je meer stormen vangt. Tegelijk is het mooi omdat je zo de weg kunt laten zien. Je kunt anderen helpen om ook groter te worden. Kleiner zijn heeft ook zijn voordelen, het geeft soms een veiliger gevoel en minder verantwoordelijkheid. Daarentegen is er kans dat je verdwijnt in de menigte, dat je niet meer goed zichtbaar bent, ook al heb je nog al je blaadjes.
Soms begint het met accepteren dat iets is zoals het is en vanaf dat punt bewust kiezen wat je nog meeneemt én wat je in het vervolg anders wilt doen.
Ervaren, onderzoeken, loslaten en groeien van alles wat je geleerd heb
Ik denk dat het leven een continuüm is waarbij we soms de grote boom zijn en een andere keer de kleinere boom. Met momenten om los te laten en af en toe een moment om even flink te snoeien. En de kunst is denk ik om oké te zijn met wat er nu is, net zoals een boom. Accepteren dat dingen zijn zoals ze nu zijn, zien wat je ervaren hebt en dat het je gebracht heeft naar waar én wie je nu bent. En vanaf dit punt starten en bewust kiezen wat je meeneemt uit alles wat je hebt ervaren én wat je in het vervolg anders gaat doen. Wat je achterlaat.
Neem de kleur uit alles wat geweest is in je op. Doorzie de ervaring en alles wat het je geleerd heeft. En laat los wat jou niet meer voedt. Zodat je steeds een stuk verder groeit. Zodat je ooit die grote boom kunt zijn met stevige wortels die kan meewaaien met alle winden en toch zó goed geworteld én gevoed is dat hij alle stormen kan doorstaan. ❤❤❤
Geschreven door Martine Fleming, Inshine
Wil jij ook meer voor jezelf leren kiezen en zoek je daar hulp bij?
Ik help je graag via coaching of een familieopstelling. Neem contact met mij op via onderstaande button